เหล็กกล้าไร้สนิมที่มีโคบอลต์สว่านบิดเป็นหนึ่งในดอกสว่านบิด ตั้งชื่อตามโคบอลต์ที่มีอยู่ในวัสดุ เหล็กกล้าไร้สนิมที่มีโคบอลต์สว่านบิดส่วนใหญ่จะใช้ในการแปรรูปเหล็กกล้าไร้สนิมเมื่อเปรียบเทียบกับดอกสว่านบิดเหล็กกล้าความเร็วสูงทั่วไป พวกมันมีความแข็งและความแม่นยำสูงกว่า
มีโคบอลต์สว่านบิดมีองค์ประกอบทางเคมีโคบอลต์ จำกัด วัตถุประสงค์ของการเพิ่มโคบอลต์ลงในวัตถุดิบของสว่านคือการปรับปรุงความทนทานต่ออุณหภูมิสูงและความต้านทานการเจียรของสว่านเพื่อให้การเจาะสามารถบรรลุวัตถุประสงค์โดยทั่วไปแบ่งออกเป็นสองประเภท ที่มีโคบอลต์และโคบอลต์สูง มีวัสดุ 2 ชนิดคือ M35 และ M42ดอกสว่านโคบอลต์นั้นแข็งกว่าดอกสว่านธรรมดา แต่ก็เปราะบางเช่นกัน เหล็กทังสเตนนั้นเปราะกว่า แต่มีความแข็งสีแดงสูง: แม้ว่าเหล็กที่มีโคบอลต์จะทนทานต่อการสึกหรอและมีความเหนียวดี แต่ความแข็งสีแดงนั้นไม่ดี ทั้งสอง มีข้อดีของตัวเองวิธีการเลือกดอกสว่านขึ้นอยู่กับการเลือกความเร็วตัดและความลึกของการตัด
ในทางปฏิบัติ โดยทั่วไปจะใช้ในการประมวลผลผลิตภัณฑ์เหล็กกล้าไร้สนิม ทองแดง และอะลูมิเนียม ผลิตภัณฑ์เหล่านี้มีความแข็งแรงสูง จึงมีความเป็นพลาสติกต่ำ ในระหว่างกระบวนการเจาะวัสดุเหล่านี้ น้ำที่ปล่อยออกมาจะติดอยู่ที่สว่าน.เพื่อแก้ปัญหานี้ คนรุ่นหลังได้คิดค้นการฝึกซ้อมที่มีส่วนผสมของโคบอลต์ การฝึกซ้อมแบบกลุ่มและอื่น ๆ มันเหมือนกับการจับมือกันแน่นหากคุณต้องดึงออกอย่างหนัก คุณต้องรัดและบดอย่างต่อเนื่องที่จุดแยก ด้วยวิธีนี้ อุณหภูมิสูงจะถูกสร้างขึ้น เมื่อดอกสว่านธรรมดาเจออุณหภูมิสูง มันจะขยายตัวอย่างรวดเร็ว และใช้แรงบิดคงที่ โดยด้ามดอกสว่านทำให้ตัวดอกสว่านหัก หรือปลายดอกสว่านใช้ไม่ได้ ในประโยคง่ายๆ ดอกสว่านที่มีโคบอลต์คือดอกสว่านที่มีโคบอลต์ที่เติมโคบอลต์องค์ประกอบทางเคมีและใช้ เพื่อตัดและเจียรโลหะที่มีอุณหภูมิสูงซึ่งมีแนวโน้มที่จะเป็นโลหะที่มีอุณหภูมิสูง
วิธีการลับคม
“เจียรน้อย” คือ “ไม่เจียร” อย่างแรกและสำคัญที่สุดหากคุณได้รับดอกสว่านและทำการเจียรอย่างรวดเร็ว จะต้องทำการเจียรแบบสุ่มสี่สุ่มห้า การวางตำแหน่งให้ดีก่อนการลับคมเท่านั้นจึงจะสามารถวางรากฐานสำหรับการ "ลับคม" ขั้นต่อไปได้ขั้นตอนนี้สำคัญมากใช้สี่สูตรที่นี่เพื่อเป็นแนวทางในการลับคม และผลที่ได้จะดีกว่า
สูตรหนึ่ง: "ขอบเรียบและล้อพิง" นี่คือขั้นตอนแรกในตำแหน่งสัมพัทธ์ของสว่านและล้อเจียรบ่อยครั้งที่นักเรียนพึ่งพาล้อเจียรและเริ่มลับคมก่อนที่คมจะตกลง การเจียรต้องยาก "คม" ในที่นี้คือคมตัดหลัก และ "ปรับระดับ" หมายความว่าคมตัดหลักของส่วนที่ลับคมแล้ว อยู่ในแนวราบ “ผิวล้อ” หมายถึง พื้นผิวของหินเจียร “เอน” หมายถึง เคลื่อนเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ ในขณะนี้ ดอกสว่านไม่สามารถสัมผัสกับหินเจียรได้
สูตรที่สอง: “เพลาของดอกสว่านจะปล่อยมุมด้านหน้าในแนวทแยง” ซึ่งหมายถึงความสัมพันธ์เชิงตำแหน่งระหว่างแนวแกนของดอกสว่านและพื้นผิวของล้อเจียร “มุมด้านหน้า” คือครึ่งหนึ่งของมุมบนที่ 118° ±2o ซึ่งมีค่าประมาณ 60°ตำแหน่งนี้มีความสำคัญมาก ซึ่งส่งผลโดยตรงต่อขนาดของมุมบนของดอกสว่าน รูปร่างของคมตัดหลัก และมุมเอียงของขอบแนวนอน นักเรียนควรได้รับการเตือนให้จดจำมุม 60° ในมุมปกติ ใช้กระดานสามเหลี่ยม 30°, 60° และ 90° ซึ่งง่ายสำหรับนักเรียนที่จะเชี่ยวชาญทั้งสูตรหนึ่งและสูตรสองอ้างอิงถึงตำแหน่งสัมพัทธ์ของดอกสว่านก่อนทำการลับคมทั้งสองควรบูรณาการและสมดุลอย่าเพิกเฉยต่อมุมเอียงเพื่อทำให้ขอบเรียบ หรือเพิกเฉยต่อมุมเอียงเพื่อทำให้แกนเอียงเรียบขึ้น ในการใช้งานจริง ข้อผิดพลาดเหล่านี้มักเกิดขึ้นบ่อยมาก ในเวลานี้ ดอกสว่านพร้อมที่จะติดต่อกับ ล้อเจียรในตำแหน่งที่ถูกต้อง
สูตรที่สาม: "ลับคมจากใบมีดไปด้านหลัง" ในที่นี้หมายถึงการลับช้าๆ ตลอดพื้นผิวใบมีดด้านหลังทั้งหมดโดยเริ่มจากขอบของดอกสว่าน ซึ่งช่วยให้การกระจายความร้อนและการลับคมสะดวกขึ้น บนพื้นฐานของการรักษาเสถียรภาพและการรวมเข้าด้วยกัน สูตรที่หนึ่งและสองดอกสว่านสามารถสัมผัสกับหินเจียรได้อย่างนุ่มนวลในเวลานี้เพื่อการลับคมในปริมาณที่น้อยลง เมื่อลับคม ให้สังเกตความสม่ำเสมอของประกายไฟ ปรับแรงดัน ให้ทันเวลา และให้ความสนใจกับการระบายความร้อนของดอกสว่าน เมื่อทำการลับคมใหม่หลังจากเย็นตัวแล้วจำเป็นต้องตั้งค่าตำแหน่งของสูตรที่ 1 และ 2 ต่อไป ซึ่งมักจะไม่ง่ายที่จะเชี่ยวชาญในตอนเริ่มต้นและความถูกต้องของตำแหน่งมักถูกเปลี่ยนโดยไม่ได้ตั้งใจ
สูตรที่สี่: "แกว่งขึ้นและลง อย่าเอียงหาง" การกระทำนี้มีความสำคัญมากเช่นกันในกระบวนการลับดอกสว่าน บ่อยครั้งที่นักเรียนเปลี่ยน "การแกว่งขึ้นและลง" เป็น "การพลิกขึ้นและลง" ในระหว่าง ทำให้ใบมีดหลักอีกใบของดอกสว่านถูกทำลาย ขณะเดียวกัน หางดอกสว่านไม่ควรเอียงสูงเหนือเส้นกึ่งกลางแนวนอนของล้อเจียร มิฉะนั้น ขอบจะทื่อและไม่สามารถตัดได้ .
เวลาโพสต์: ต.ค.-09-2565
